Gwiazdeczko, coś świeciła nad stajenką tam,
Powiedzże, gwiazdko miła, powiedz, gwiazdko nam,
Ktoć mleczne wskazał drogi, żeś przebyła świat,
I przed Boży tron ubogi Mędrcom słała ślad.

Wszechmocny Stwórca ziemi życie we mnie wlał,
Drogami błękitnemi do Betlejem słał,
Jak Anioł wiódł pasterzy, w Betlejemski próg,
Tak przeze mnie wieść się szerzy, gdzie zrodzony Bóg.

O Boska gwiazdo złota, zaświeć pośród nas,
Gdzie niedola, gdzie niecnota, serce mieni w głaz.
Świeć, prowadź do kościoła, w betlejemski próg.
Tam nas czeka, tam nas woła, Ojciec nasz i Bóg.

Tak ciemno, smutno w duszy, że płaczemy w głos,
Bo w strasznych mąk katuszy, Bóg zgotował los,
Więc gwiazdo zaświeć jasno, ową szopkę wskaż,
Nim źrenice nam zagasną, upadniem na twarz.